Tak jest u tych niepiśmiennych...ale wierz mi-trochę znam ten światek.Jak zaczyna się Ramadan,to bogate Saudyjki jadą do Europy...i już w samolocie przebierają się

Norwegia.



Góra Tamalpais w Kalifornii...we mgle..



Tęczowe Góry Danxia w Chinach

Ostatnio edytowany przez Luce (2020-01-26 22:42:44)

Dzisiaj moja dusza grzybiary ,zostala obudzona    Z pracy wrocilam bardzo pozno ,bo dopiero o 18 tej ale pognalam z Berta do pobliskiego lasu. W lesie juz bylo ciemno ale na polanach z brzozami i debami bylo jeszcze calkiem widno. Ze sciezki zboczylam ze trzy kroki w trawe i byl juz pierwszy prawdziwek ! Berte przywiazalam do drzewa bo dala mi do zrozumienia ,ze nie bedzie lazic ze mna w kolko. Tak wiec, cierpliwie sobie siedziala pod brzozka. Niestety, robilo sie coraz ciemniej....i juz nie odroznialam muchomorkow od prawdziwkow czy kozakow.
Zalowalam ,ze nie mialam ze soba latarki .tak sobie pomyslalam....czy widzoieliscie juz grzybiarza z latarka ?!

A juz myslalam ,ze ominie mnie grzybiarska goraczka,ale nic z tego . Kocham je szukac,przerabiac i jesc...to ostatnie juz troche mniej. Jestem troche przejedzona.
Pamietam jak pare lat temu zbieralam tych grzybow ogromna ilosc i ciagle mi smakowaly. Miejscowi z wioski mowili,ze kiedys mi sie przejedza ,tak jak im. Nie chcialam wierzyc

Te po lewej ,te male to mlodziutkie kozaczki czerwone. Mlode sa pyszne. Jak sa duze to noga do niczego sie nie nadaje a kapelusz w przerobce sie rozlatuje jak gabka. Natomiast prawdziwki ...te zawsze sa kl 1.



No to zabieram sie do suszenia prawdziwkow. Juz wiadomo co bede jutro robic i gdzie sie bede z Berta szwedac

Darz bor ! 

Och te grzybki ! 
I sie zaczelo ! Sa ! Sa grzybki ! Wreszcie sie doczekalam. I na dodatek pada i pada dzisiaj. Drzewa wreszcie pija a grzybki rosna.
Wczoraj nie bylam daleko, jakies 2 km od domu . I nawet nie w lesie a na polanie niedaleko drogi znalazlam dorodne cztery prawdziwki. Rosly sobie w trawie . Ale ,ze bylo mokro to kapelusiki slicznie polyskiwaly. Dlatego je zobaczylam
Bylo troche podgrzybkow i mlodych kozaczkow. Natknelam sie na welnianke ,ludzaco podobna do rydza. nawet siegnelam po grzybka ale w ostatniej chwili zorientowalam sie ,ze to falszywka. Welnianka jak jest mokra to znikaja jej te klaczki i dlatego robi sie jeszcze bardziej podobna do rydza.
To ponizej,to  jest welnianka (fot z netu):



A to mleczaj rydz ,bardzo smaczny grzyb,prawda ,ze podobne ?





Rydza zawsze mozna odroznic od welnianki ale jak sie go zerwie. Nozka ma chrakterystyczne pomaranczowe koleczko. Welnianka natomiast pod spodem jest blado rozowa. Rydz jest slicznie pomaranczowy od spodu.
Niestety dla niewytrawnych zbieraczy ,welnianka jest niszczona.
Dzisiaj bylam przekonana ,ze mijam dorodna welnianke. Ale podeszlam i niestety do konca nie bylam przekonana. Scielam grzybka i odwrocilam. To byly rydze ! Poszlam wprost na miejsce gdzie w wysypie zawsze sa rydze. I sie nie mylilam. Zerwalam dosc sporo. Dzisiaj juz byly pieczone na patelni. Smaczne sa na masle. Albo pieczone na starych kuchniach wprost na blasze. Tak piekla moja przyjaciolka z lubelskiego i wlasciwie tam ,po raz pierwszy widzialam i smakowalam rydze. Ale najwiecej spotkalam tutaj w DE i najwiecej sie nimi objadalam wlasnie tutaj gdzie mieszkam.
Rydze tez sie kisi i wlasnie szykuje sie do kiszenia rydzow. Podpienki tez sie kisi ale nie sa tak smaczne jak rydze.
Naturalnie rydze w sosie smietanowym lub wlasnym tez sa pychota. Laczy sie je w sosach z innymi grzybami.
Rydz jest bardzo smaczny i dlatego kochaja go tez robale Pierwsze wysypy sa jeszcze prawie nie skazone robalami ale pozniej to juz prawie kazdy
Tak samo jest z innymi grzybami. Moje prawdziwki jak na razie sa nieskazitelne i czyste az milo. Ale to do czasu. Starych grzybow jeszcze nie ma ,tak wiec to wlasciwie pierwszy jesienny wysyp grzybowatych
Wczoraj w drodze powrotnej docielam jeszcze cztery prawdziwki. Dzisiaj tylko ,susze i susze....

Dzisiaj dotarlam tylko do rydzow . Pozniej padalo ,tak,ze zmoklysmy z Berta. Moja kurtaka przeciwdeszczowa nic nie warta. Ja moze bym parasol wziela i jeszcze pomknela do tych grzybow ale Berta nie chce. A ja mam tez sporo innej roboty
Goraczka grzybiarska to amok

Ostatnio edytowany przez Luce (2019-10-20 16:57:05)

Meli napisał:

Takie grzyby,to ja lubię...niestety widuję na codzień stare, dwunożne grzyby

To już chyba lepisze ciacho, albo jaki stary piernik.....

Luce,mysle ze mam z tym spaniem podobnie jak  twoja kolezanka..
najlepiej by bylo zapasc w zimowy sen i obudzic sie na wiosne..ale jakos trza  zacisnac zemby i przezyc jesien i zime,krotkie dnie zachecaja do spania..


zieeefff...

no to dobranoc

"Raport WWF: ludzie wymordowali ponad 60 proc. zwierząt na świecie. Zajęło to "tylko" 40 lat
Jesteśmy barbarzyńskim gatunkiem, którego ekspansja na Ziemi nie powstrzymuje praktycznie nic. I to może zagrozić przetrwaniu całej ziemskiej cywilizacji. Naukowcy biją na alarm, sprawa jest bardziej poważna, niż może się wydawać.
Według raportu WWF, ludzkość wybiła ponad 60 proc. ssaków, ptaków, ryb i gadów począwszy od 1970 roku. Na wieść o raporcie odpowiadają eksperci z całego świata, i nie mają dla nas dobrych wieści. Zagłada przyrody jest zagrożeniem dla naszej cywilizacji.
Raport WWF - zagrożenie dla ludzkości

W raporcie WWF wypowiedziało się 59 naukowców z całego globu. Globalna ekspansja ludzkości, konsumpcja żywności pochodzenia zwierzęcego, niszczenie ekosystemów oraz ograniczanie dostępu do żywności zwierzętom doprowadza do zniszczenia trwającej miliardy lat sieci pokarmowej. Od niej ostatecznie zależy czyste powietrze, woda i wszystko inne niezbędne do naszego przetrwania.

"Stoimy na skraju przepaści" - mówi Mike Barrett, dyrektor wykonawczy ds. Nauki i konserwacji w WWF. "Gdyby nagle nastąpił spadek populacji ludzkości o 60 proc., byłoby to równe wymarciu Ameryki Północnej i Południowej, Afryki, Europy, Chin i Oceanii. Taka jest skala tego, co zrobiliśmy" - dodaje Barrett.

Barrett alarmuje także, że nie chodzi tylko o to, jak bardzo zniszczyliśmy przyrodę i ile utraciliśmy, chociaż to samo w sobie jest dla niego ogromnym ciosem. Przypomina, że sprawa jest realnym zagrożeniem dla przyszłości człowieka. W końcu natura jest jednym z elementów podtrzymujących nasze życie.
Raport WWF - najbardziej ucierpiałe rejony

Jeśli chodzi o podział regionalny, najgorzej jest w przypadku * Środkowej i Południowej Ameryki. Tutaj sytuacja jest wręcz tragiczna. *Ponad 89 proc. zwierząt zostało wybitych w latach 1970-2014.

Najbardziej ucierpiały ekosystemy słodkowodne. Tutaj spadek ilości zwierząt globalnie liczy się na ponad 83 proc. W efekcie np. krokodyle błotne są na skraju wyginięcia.

Wielu naukowców uważa, że na świecie rozpoczęło się szóste masowe wymieranie. I jest to pierwsze, które zostało spowodowane przez gatunek - Homo sapiens. Według innych badań, ludzkość, będąca zaledwie 0,01 proc. wszystkich stworzeń żywych na Ziemi, wybiła około 83 proc. wszystkich ssaków i około połowę roślin, odkąd powstała nasza cywilizacja.

I nawet gdybyśmy całkowicie przestali zabijać zwierzęta, i niszczyć ich ekosystemy powrót do naturalnego stanu zająłby około 5-7 milionów lat.

Przyczyn jest wiele, a główna z nich może wcale nie być taka jak się wydaje. To nie samo bezpośrednie wybijanie zwierząt tworzy największe szkody. Prawdziwym problemem jest ekspansja terenów uprawnych. Około trzy czwarte całego lądu na Ziemi jest dotknięte działalnością człowieka. Bezpośrednie zabijanie zwierząt, to dopiero kolejna przyczyna."

https://tech.wp.pl/raport-wwf-ludzie-wy … 840728193a

"Sosna „Methuselah” i „Old Hara” w Stanach Zjednoczonych

Stany Nevada, Kalifornia i Utah w Stanach Zjednoczonych mogą pochwalić się obecnością wielu sosen długowiecznych, których wiek szacuje się na około 4 tys. do 5 tys. lat. Rekordzistki wśród nich mają 4850 lat – „Methuselah” oraz starsza „Old Hara” licząca aż 5067 lat! Przez długi czas sosny te były uznawane za najstarsze drzewa świata, jednak z czasem znaleziono jeszcze starsze drzewa! "

I jeszcze z tego samego zrodla :

"STRACH PRZED ŚMIERCIĄ

Śmierć oznacza coś więcej niż proste
opuszczenie ciała fizycznego. Oprócz
tego jest to moment, w którym z psychologicznego punktu widzenia „ja” zbliża
się do kresu. To „ja”, które zdobyło tyle
wiedzy, które cierpiało i żyło ze swoimi
przyjemnymi i bolesnymi wspomnieniami,
z problemami i obawami przed znanym
i groźbami przed nieznanym, z konfliktami psychicznymi, z rzeczami, które chciałoby zrobić, lecz nigdy nie zrobiło.
Psychiczny trud, wspomnienia, radości
i smutki, wszystko to ma się ku końcowi!
To jest to, czego człowiek boi się nade
wszystko. Mniej boi się tego, co leży poza
śmiercią. Nie obawia się tego, co nieznane,
gdy to, co znane, kończy się!
Bliskie ci są: twój dom, twoja rodzina, twoja żona lub twój mąż, twoje dzieci, twoje idee, twoje meble, książki i wszystko, z czym się utożsamiasz! Gdybyś wszystko to stracił, czułbyś się kompletnie wyizolowany, a to jest stan, którego się boisz! To jest pewien rodzaj śmierci!
Jeśli się rzeczywiście – a nie teoretycznie
– zauważa i zdaje sobie sprawę z tego, że
obawa dotyczy utraty całego dobytku,
wszystkiego, co się stworzyło, i do czego się dążyło, to wówczas chce się wiedzieć:
„Czy nie jest możliwe, by umierać
psychologicznie każdego dnia w stosunku
do tego, co się wie? Czy jest możliwe umierać każdego dnia tak, by dusza była zawsze świeża, młoda i niewinna, uwolniona od ciężarów i kajdan?” Tak, to jest możliwe, a wielu filozofów i duchowych nauczycieli radziło nam przeglądać miniony dzień każdej nocy, cicho i w pełnym
spokoju, bez utraty naszej obiektywności.
W ten sposób jesteśmy w stanie postawić nasze istotne czyny, pragnienia i myśli przed wewnętrznym trybunałem, prześwietlając je na wskroś, wydobywając z nich ukryte lekcje i pozostawiając je za sobą. Lecz nie powinniśmy
analizować sami siebie lub ciężaru naszej
ścieżki życia, dostrzegając tylko nasze
niegodziwości i niedoskonałości. Nie
jesteśmy ani lepsi, ani gorsi od naszych
współbraci i współsióstr – uczestników ludzkiej fali życiowej.
Tylko ten, kto codziennie zrzuca z siebie wszystkie ciężary, kto kończy każdy problem w dniu, w którym on powstał, ten jest w stanie zaczynać od nowa każdy ranek, otwierać się dla
pomagających gnostycznych sił – światła, które chcą doprowadzić do transfiguracji w nim lub w niej. Podobna, krótka retrospekcja będzie miała miejsce niezwłocznie po fizycznej śmierci."

A to moj dzisiejszy zbior :


Bylo troche prawdziwkow,podgrzybkow ,nawet te calkiem malusie.Beda do marynatu
Ponizej pradziwek ceglastopory. Uwielbiam te grzybki !


Na dole zajaczek,juz taki starawy.Ale popatrzcie jaki ma ladny desen na kapelusiku. Zajaczki sa pyszne mlodziutkie .


Jeden z prawdziwkow



Ponizej Berta w podgrzybkach


Grzybki zanioslysmy do auta i zrobilysmy jeszcze 5 km po lakach. Pomimo mzawki i mgly ,spacer byl bardzo udany. Berta wariowala,biegala ,kopala i chyba byla szczesliwa 

Ostatnio edytowany przez Luce (2019-11-01 16:27:47)

A to dziki !   Na drugi raz niech mi oszczedza te prawdziwki
W buczynie o tej porze trudno szuka sie grzybow. Lezy mnostwo brazowo zoltych lisci. Na trufle mialabym ochote i ja ,ale jak je znalezc ? Ryjka nie mam     Moze Berte by wyszkolic 

Ostatnio edytowany przez Luce (2019-11-01 16:46:30)

Luce napisał:

Och ,zapomnialam jeszcze o jednym wspanialym pienku :

http://scontent-dus1-1.xx.fbcdn.net/v/t … e=5E1D1D60

Luce, nie mogę otworzyć Twoich linków

Nastepny ciekawy link na temat waznej istoty naszego myslenia. Skad biora sie ciezkie choroby np nowotwor. Naturalnie nie ma tam podanej pigulki na ta chorobe.
Naszym zyciem kieruja transakcje a nie relacje.I o nich tutaj mowa jak o wielu innych sprawach.
Link i wywiad jak najbardziej pasuje do "Natury",bo mowi o tym co jest dla nas naturalne a niestety zagubilismy to. Czyli taki troche powrot do naszych korzeni.

https://www.healsummitpoland.com/heal-s … 9-dzien-6/

Wywiad z Marianne Williamson.

Ostatnio edytowany przez Luce (2019-11-02 13:03:56)

"Dzisiaj myślimy o Was i Was opłakujemy - wymarłe gatunki, umierające zwierzęta, znane i nieznane nauce, jednostki i cale rodziny...

...myślimy o Was, które zginęłyście, patrząc oko w oko myśliwemu uzbrojonemu w śmiertelną technologię, który najpierw Was dokarmiał, żeby potem zabić w majestacie prawa...

...opłakujemy Was, które zginęłyście "niechcący", bo akurat stałyście na drodze ciężkiego sprzętu budującego kolejne drogi, regulującego rzeki, ślepego na Waszą obecność...

...myślimy o Was, które zginęłyście zatrute chemicznymi substancjami obecnymi w ziemi, wodzie i powietrzu...

...opłakujemy Was, które miliardami giniecie w rzeźniach i przemysłowych farmach - wynalazkach XX wieku...

...myślimy o Was, które umieracie, ponieważ zabieramy Wam Wasze domy i siedliska, wycinając stare drzewa, karczując lasy, osuszając mokradła...

...opłakujemy Was, które giniecie wykradzione Waszym rodzicom, sprzedane kolekcjonerom, przerobione na trofea, buty, paski, torebki, pamiątki turystyczne...

...myślimy i opłakujemy Was, które opisano w Polskiej Czerwonej Księdzę Ginących Gatunków i które odchodzicie na naszych oczach..."

Akademia Glebokiej Ekologii

Na sciezce czekala nas niespodzianka. Wielki buk ,rosnacy na gorze wywrocil sie i zatarasowal przejscie. Szkoda olbrzyma



Musialysmy go okrazyc od strony korony. I jak sie lepiej przyjrzalam ,to zauwazylam ,ze buk po prostu przechylil sie i upadl, po lini skosu wzniesienia na ktorym wyrosl. Z tylu bylo jedno drzewo, z ktorego zostaly tylko drzazgi i po lewej stronie upadlego olbrzyma tez bylo drugie ,zniszczone drzewo a wlasciwie zostala po nim tylko taka wielka drzazga. Buk ,ktory walil sie w dol ,nie mogl zahaczyc o te dwa drzewa.


Ponizej widac te dwie drzazgi po dwoch drzewach.Jedna mniejsza po lewej i duza po prawej. Ale ten powalony buk tego nie zrobil. Przywiazalam Berte do drzewa i sam poszlam w te haszcze. Tam nie bylo sladu po tych dwoch drzewach. Cos je zlamalo i porwalo. Prawdopodobnie sa to wiatrolomy a traba powietrzna lub silny huragan te dwa drzewa przeniosl w inne miejsca. Buka olbrzyma nie zlamal,nie roztrzaskal ale go powalil
Ponizej zdjecie jeszcze korony tego olbrzyma i po prawej budka mysliwego. Ze nie trafilo w te buraczana bude ! A malo brakowalo i jak dla mnie bylby to cudowny widok



Berta zle sie czula w tym miejscu ,cos jej tam nie pasowalo i chciala juz isc. A po za tym bylo juz dosc pozno,powoli robilo sie szaro . Ale buczki jeszcze cieszyly mnie swoimi kolorami. Taki widok jak ponizej pozostawal juz za nami.



Wchodzilismy do swierkowego lasu calkowicie porosnietego mchem.



Tam przy drodze ,scielam troche rydzow. Wspinalismy sie coraz wyzej i mchu juz bylo coraz mniej. Skaly lupkowe tych gor przybieraja rozne formy ,czasami wygladaja tak jak ponizej a niekiedy sa ostre jak brzytwa i lupki niektorych z nich sa jak ostrza nozy.



Z lasu wyszlysmy o poznym zmierzchu. Berta jeszcze hasala po lakach .W oddali w wioskach zapalaly sie uliczne latarnie.


Najwyzszy czas bylo wracac do domu.
Co rok ogladam jesienne buki i za kazdym razem jestem nimi zachwycona ,jakbym je po raz pierwszy ogladala. Tak jest z wiosna i z kazdym cudem natury. Co roku taki sam a jednak zawsze inny. Mysle,ze to my sie zmieniamy i mamy coraz wieksza potrzebe ogladania tych cudow przyrody. Chociazby ja tak mam ale wiem ,ze takich jak ja jest wielu

Bukowe ,jesienne lasy sa piekniejsze w sloncu ale te wczorajsze przy pochmurnym niebie ,tez byly wyjatkowe. W tygodniu juz do nich nie zagladne a w weekend moze byc juz tam calkiem inaczej

Ostatnio edytowany przez Luce (2019-11-04 21:57:49)