Dzień dobry.
Wreszcie zasiadam do pisania i bardzo z tego się cieszę. Mam nadzieję ,że złapię tzw. wenę i potrwa to trochę dłużej.
Dzisiaj nasunął mi się ciekawy temat. Słuchałam rano pana Jackowskiego i historię zaginionego psa. Opisze to w skrócie. Do jasnowidza pana Jackowskiego zgłosiła się para,której zaginął pies. To był owczarek niemiecki,sunia miała małe szczeniaczki była suczka karmiącą. Została wypuszczona na „krótkie”siusiu i nie wróciła. Szukali jej po całej okolicy,pytali od domu do domu. Wreszcie pojechali do pana Jackowskiego . Ten wskazał opuszczony dom tuż przy ich posesji. Cała trójka myślała,że jeśli ten pies tam jest to na pewno nieżywy. Na drugi dzień p Jackowski dostał wiadomość,że pies był w takiej dziurze prowadzącej do piwnicy. Przesiedział w tej dziurze 7 dni i….teraz jest coś niesamowitego ! Pies nie wyglądał na zabiedzonego. Nie było na nim żadnych odznak głodówki lub braku wody. Byli z nim u weterynarza i ten stwierdził stan doskonały. 
Możliwe ,że sunia zlizywała swój pokarm i tak przeżyła. Ale musiałaby w tej dziurze robić siusiu i kupę. Nie była brudna i o odchodach nie wspomniano. Była w doskonałym stanie jakby dopiero co wyszła z domu. Czy to nie zastanawiające ,że tak blisko posesji pies nie szczekał nie piszczał przecież to była karmiąca sunia.
Może ja i fantastka ale realia mówią same za siebie. Niemożliwe, żeby pies się nie odezwał przez te 7 dni. Przecież codziennie musiał słyszeć parę metrów dalej nawołujących ją ludzi.
Według mnie tego psa tam nie było przez te 7 dni. Został podrzucony w chwili gdy ludzie zwrócili się po pomoc do Jackowskiego. Ktoś wiedział, że Jackowski skieruje ich na właściwy trop. Albo zrobił to ktoś kto znał dobrze tych ludzi albo ….może i teoria spiskowa ale było już tak ,że nagle ludzie znikali i odnajdywali się nagle w odległych miejscach.  Może dziury czasoprzestrzenne a może i porwania przez nie naszą cywilizację. Ja śmiem twierdzić ,że tej suni wydarzyło się coś niezwykłego.
Materiał o tym wydarzeniu można wysłuchać na kanale pana Jackowskiego. W tym nagraniu pierwsze 20 min dotyczą właśnie tego zdarzenia.   

https://www.youtube.com/watch?v=788I4cSB1Q4

"To jest siła telepatii. Wizja live"

Dzisiaj trochę ciekawostek.

"Miliony lat na jednym zdjęciu
Jesteśmy w Downpatrick Head w Irlandii - to, co widzicie, jest znane jako Dun Briste, w zasadzie klif na środku morza. Ale spójrzcie na to uważnie: skały to "rejestratory" zdarzeń, które miały miejsce w przeszłości, a wszystkie te informacje zostają zapisane w warstwach geologicznych i wymieniają miliony lat pomiędzy jedną warstwą Prawie encyklopedia naszej Ziemi.
Credit: alvinfoo (Twitter)"


Przypominam,że fotki z internetu w krótkim czasie tutaj znikną. Natomiast w galerii zawsze je znajdziecie.

Dom ze szklarniami na balkonach ! Bardzo podoba mi się ten pomysł. Zobaczcie i poczytajcie. Zdjęcie jak zniknie to bedzie można go obejrzeć w galerii Natura.
"Apartamentowce z miejskimi farmami to jeden z najmodniejszych trendów wielkomiejskiego budownictwa mieszkaniowego – projekty tego typu są bardzo popularne choćby w Nowym Jorku. Jednak Polska nie zostaje w tyle – w tym stylu zaprojektowany jest budynek Evergreen365, który rośnie w Poznaniu na osiedlu Grunwald Północ.

Nie ma tu jednego wspólnego ogrodu – dla wszystkich mieszkańców, przeznaczony jest trawnik na dachu pierwszej kondygnacji – ale za to projektanci wpadli na pomysł aby mieszkania wzbogacić o niewielkie szklarnie.

Umieszczone zostały na balkonach i wyglądają jak małe szklane domki wystające przed fasadę – przypominają nieco przenośne ogrody Mobile suburbia, które kilka lat temu zaprezentował projektant z Columbia University.

Wszystko sprowadza się do tego samego: wprowadzenia odrobiny natury w miejską przestrzeń. Ruralizacja metropolii. Jeśli chodzi o zagospodarowanie szklarni, istnieje pełna dowolność. Jedni mogą w niej hodować zioła i warzywa, a inni kwiaty, tworząc coś na kształt zimowego ogrodu."

Do zwierzyńca przybyły dwie nowe…kury.  I dzisiaj o nich będzie mowa.
Koleżanka ze zwierzyńca otrzymała telefon od znajomej ,że w lesie za ogrodzeniem są dwie kury. Za ogrodzeniem ponieważ znajduje się tam  małe jeziorko a w koło dość duży teren bagienny. Kiedyś był tam teren dość gęsto zarośnięty i niewielu wiedziało o istnieniu tego jeziorka. Ścięto tam wszystkie drzewa i dla bezpieczeństwa ogrodzono ten teren siatką. Furtka jest i nawet nieco uchylona . Ktoś wyrzucił te kury prawdopodobnie za ogrodzenie. Raczej nie przyszły tam same . Najbliżej jest zwierzyniec jakieś pół kilometra stamtąd a następne budynki ze dwa kilometry od tego jeziorka. Ale znajoma która dzwoniła obeszła cały teren pytając czy komuś nie zginęły kury. Mało kto trzyma w tej wiosce kury a nasze zwierzynieckie to już na pewno nie były.
Koleżanka pojechała tam z klatką i z ziarnem na przynętę. Jedna weszła do klatki od razu i zajadała się rozsypanym ziarnem. Natomiast druga marudziła ponad godzinę. Została złapana dopiero jak zarzucono na nią siatkę. Kurki śliczne ,szare z białymi kropkami na piórkach. Zajrzałam do internetu i są to kurki Hen Dominant, rasowe. Kto je wyrzucił nie wiadomo. Prawdopodobnie podjechał pod to ogrodzenie i przerzucił na drugą stronę. Być może było ich więcej ale tam są kuny i lisy…..ech ludzie,ludzie…. 
Kureczki najpierw były bardzo ostrożne a nasze stare kury próbowały je dziobać ale tak robią kury. Nie wiem czy to tzw. „cześć jak się masz czy spływaj stąd mała to mój teren „. 
Trzymały się razem przez trzy dni ,teraz już się zaaklimatyzowały i zostały zaakceptowane przez pozostałe kury i dwa koguty. Jedna z nich jest bardzo ciekawska. Bardzo nas zza ogrodzenia obserwuje. Ciekawią ją nawet psy . Bacznie się im przygląda jakby wiedziała ,że nie mają do niej wstępu.
Jednym słowem kury miały szczęście ,że trafiły do naszego azylu.

Co do ptaszyn to mieliśmy niestety wypadek. Nasz piękny paw stracił ogon. Jeden z hartów go dorwał ale koleżanka była też szybka i chciała pawiowi pomóc szybciej przedostać się za parkan. Pies wydarł pół ogona a drugie pół zostało w rękach koleżanki.  Bo zanim ten piękniś się ruszy i wzbije w górę z tą masą długich piór to zazwyczaj jest już za późno. Mają dla siebie olbrzymi teren tam gdzie psy raczej nie są wypuszczane ale zawsze korci wejść nie na swój teren. Tak to jest, niestety nie tylko z pawiami ale z ludźmi też. Pawik trochę nam chorował. Ale teraz , wypiór ma się dobrze.
Mamy dwa pawie samce ,jeden to tatuś i z przedostatniego lęgu mamy też chłopaka pięknisia. Idzie wiosna, zobaczymy czy będą darły dzioba. Jak jest jeden to jest spokój ale dwa kiedyś bardzo rywalizowały .Sąsiad wygrażał się ,że zastrzeli. Musieliśmy oddać parkę. A teraz znowu są dwa….zobaczymy. Mamy 4 samice ale to może nie chodzi o ilość samic ale o teren. Krzyk pawia może być znośny ale w nocy czy nad ranem jest to przerażające ! Ludzie nie mogą spać i są najzwyczajniej źli. Na razie się nie drą,tylko od czasu do czasu w dzień.

Jeszcze opowiem o kotach zwierzynieckich, Przez kilka lat jest u nas dziki kot. Wysypia się w stodole na górze na sianku. Od roku mamy drugiego kota. Jak dla mnie to kotka . Przyszła do nas trochę schorowana. To są koty wykastrowane. Otóż w tych lasach kiedyś rozmnożyły się koty. Wyłapano je i wykastrowano i wysterylizowano. Te które dały się udomowić to znaleziono im dom a te dzikusy wypuszczono nieopodal tego lasu w którym je połapano. Tam przy lesie są łąki i konie ,sa też stodoły. Właściciele koni nie mają nic przeciwko temu,że żyją tam dziko koty. Są regularnie dokarmiane przez tzw. Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami. Właśnie po tej kastracji przyszedł do nas duży kocur i zadomowił się w tej naszej stodole. Właściciele zwierzyńca założyli tam siatkę ,żeby psy przypadkiem tam nie weszły a one świetnie wiedzą o kocim lokatorze. 
W zwierzyńcu nie chcieli nigdy kotów bo to kłopot ze względu na psy. Ale kocur się nie przejmował i zadomowił się na całego. Jak już wspomniałam od roku przyszła koteczka dzikuska. Bo do naszego kocura można mówić i się nie boi nawet można blisko podejść byleby rąk nie wyciągać a koteczka b się boi. W zagrodzie ze zwierzyną mamy zainstalowane kamery i pewnego razu odkryliśmy ,że na nagraniu u naszych dwóch króli jest kot zajadający się karmą króliczą. Od tej pory nasze koty sa dokarmiane normalną kocią karmą i mają swoją kamerkę. Dzięki temu mogliśmy zaobserwować ,że koteczka to stareńki kotek a nasz kocur też do młodych nie należy. Nagrania oglądał też nasz zaprzyjaźniony wet i dzięki niemu podaliśmy im pewne specyfiki na wzmocnienie. I tak sobie myślę,że od teraz mają w nosie polowanie na myszy jak pod nosem mają gotowe żarełko. 
Kiedys dawno temu przychodziły do nas szczury do zagrody ale odkąd mamy kota a teraz koty to już szczurowate się nie pokazują. Czasami zimą widywaliśmy naszego Kocurka np. w budzie dla gęsi lub w budce z królami. Zwierzaki dobrze się znają i można powiedzieć że posiadamy koty. …a po trochu koty nas. 

Idzie wiosna pomimo b mroźnych nocy ! Wiosna tuż ,tuż ! 

https://www.youtube.com/watch?v=YXePPjAvnB8

Grecia nie chce już wiatraków...

No,faktycznie przygoda...to była macocha

https://www.wildtierschutz-deutschland. … abschaffen

U góry link do petycji przeciwkopolowaniu hobbystycznemu. Personalnie jestem przeciwniczką wszelkiego polowania. Na dole fragmenty dotyczące tej petycji:

"...Unsere Forderungen:

​Jagdstopp in sämtlichen internationalen Schutzgebieten in Europa

Keine Jagd auf gefährdete Tierarten (Rote Liste ab Vorwarnstufe)

Keine Jagd auf Großraubtiere wie Luchs oder Wolf

Ganzjährige Schonzeit für Beutegreifer wie Fuchs, Dachs, Goldschakal und Co.

EU-weites Verbot von tierquälerischen Jagdmethoden (Fallenjagd, Baujagd, Bogenjagd u.a.)

Streichung aller Vogelarten aus dem Katalog der jagdbaren Arten

​Schluss mit der Hobbyjagd

Begründung



Die Skepsis gegenüber der Jagd nimmt auch in Europa kontinuierlich zu. Selbst im EU-Umweltkommissariat scheint man seit einigen Jahren zu sehen, dass die als Freizeitgaudi willkürlich ausgeübte Jagd erheblichen Schaden im Hinblick auf die Biodiversität anrichtet.

​

Die Jagd erfüllt keinen ökologischen Zweck, vielmehr gehen die Bestände der gefährdeten jagdbaren Arten kontinuierlich zurück (1). Die Freizeitjagd dient in all ihren Facetten beinahe ausschließlich nur eigenen individuellen Interessen der Jagdausübungsberechtigten, der Pflege von Traditionen und der Lust am Töten.
Jagd und Jäger sind Teil unserer Naturschutzprobleme und stellen eine große Belastung für die Natur dar. Das wird auch dadurch deutlich, dass das Jagdrecht von allen arten-, natur- und tierschutzrechtlichen Neuregelungen der letzten Jahrzehnte abgeschottet wurde. Damit hat sich das Jagdrecht den Allgemeininteressen endgültig entzogen.

​

Auch in Konfliktsituationen (Naturschutz, Waldumbau, Wildtierkrankheiten, wirtschaftliche Schäden) ist die vergnügungsgeleitete Jagd keine Lösung. Das zeigt u.a. die Entwicklung der Bestände von Wildschweinen oder Waschbären in Deutschland, die trotz – oder gerade wegen – der intensiven Jagd seit Jahrzehnten zunehmen (2). Die Natur ist ein dynamisches, eigengesetzliches, grundsätzlich zur Selbsterhaltung fähiges, aber auch störungsanfälliges Wirkungsgefüge.

​

Dort, wo es offensichtlich zu Konflikten mit Wildtieren kommt, sollten jeweils im Einzelfall Managementpläne durch die Naturschutzbehörden erarbeitet und verfolgt werden. Zwingend erforderlich in diesem Zusammenhang halten wir eine Beurteilung aller Maßnahmen (Evaluierung) hinsichtlich ihrer Zielerreichung innerhalb jeweils kurzer Zeiträume. Das findet bis heute bei jagdlichen Maßnahmen so gut wie nicht statt.

​Die Petition wendet sich an Cem Özdemir (Bundeslandwirtschaftsminister), Steffi Lemke (Bundesumweltministerin), Virginijus Sinkevičius (EU-Umweltkommissar) und an zuständige Ministerien in den Bundesländern.

https://m.youtube.com/watch?v=6Ss_UkFw-WQ

"czy Polacy powinni jeść robaki" Łukasz Łuczaj

Kilka słów powiem od siebie. Materiał Łukasza polecam wysłuchać do końca i proszę wyciągać wnioski z całości a nie z fragmentów tej wypowiedzi.
Osobiście problemu nie mam jeść czy nie jeść owadów . Od parę dziesiąt lat jestem wegetarianką i owadzia dietę odrzucam.Sklaniam się do weganizmu i jak na razie jest dobrze.
Ale dla tych co jedzą mięso prawie codziennie lub codziennie jest to jakaś alternatywa choć niczym się nie różni od hodowli przemysłowych. Masówki nigdy nie są zdrowe i zawsze wytwarzają wielką energię cierpienia, które przenosi się na ludzi.
Ludzie są manipulowani na wszystkie sposoby, czas się obudzić i podejmować samemu decyzje jak się chce żyć.

Wszyscy chcą być kochani....

https://www.youtube.com/watch?v=6ZBMlqi_Fpw

A Wiosna już przyszła !!!!!

U mnie nadal dość chłodno. Temperatury już plusowe ale poniżej 10 stp. Na szczęście nie ma przymrozków ale kwiecień przed nami a przysłowie mówi: „Kwiecień plecień wciąż przeplata ,trochę zimy trochę lata”. I tak może być ,wszystko przed nami.
Dzisiaj byłyśmy na dość długim spacerze w moim ulubionym świerkowym lesie. Choć ten las jest na sporej górce, to świerki mają się dobrze.Las poprzecinany jest strumieniami i woda tam jest nawet w letniej,suchej porze. Właściciel lasu dba o stare drzewa i te trwają tam w swoim pięknym majestacie.
W tak zimne dni jak dzisiaj widziałam trochę  trzmieli . O tej porze to obudzone ze snu zimowego samice trzmieli. Szukają jakiejś norki na złożenie jajeczek ale przed tym muszą się obficie posilać. U nas w ogrodach jest już pełno kwiecia i nie ma z tym problemu ale w lesie nie kwitnie jeszcze nic, oprócz żółtych wierzbowych bazi. Dzisiaj czytałam artykuł na temat zrywania gałązek z baziami. W DE jest to karalne właśnie ze względu na owady ,którym wczesna wiosna nie ma zbyt wiele do zaoferowania. Kwitnące wierzby niejednokrotnie ratują im życie. Blisko mojego domu kwitną już tarniny ,mirabelki a nawet spotkałam już kwitnąca czereśnię. Ale nieco wyżej w górach jest o wiele zimniej tam jeszcze nie spotkałam nic kwitnącego oprócz tych wierzbowych ,żółtych kotków.
Z tymi karami to już przesada. Sądzę ,że wystarczy komunikat,że nie można zrywać bo jest pod ochroną. Ale władza przecież tak lubi zastraszać i pokazywać kto tu tą władzę ma. Ale są w błędzie ,władzę mają od nas i do nas ona należy, do społeczeństwa. 

Pamiętacie jak wam opisywałam walkę o gniazdo między kaniami a myszołowami ? Wtedy byłam pewna,że definitywnie wygrały kanie. Myszołowy zrezygnowane odleciały.
Ja tam przechodzę prawie codziennie. Triumf kań był dość krótki bo królują tam myszołowy.
Natomiast codziennie widzę kanię szybującą na pobliskiej łące, czasami zdaje mi się ,że kołuje nad moim ogrodem ale to złudzenie.
Wniosek taki ,że myszołowy poleciały po pomoc bo teraz widuję tam trzy myszołowy,być może to jakiś drugi konkurent. A kanie chyba niedaleko gniazdują ,chociaż obszary łowieckie kań są dość spore. Najważniejsze ,że jest spokój i nie ma bijatyk .

Trochę temu także opisywałam  biednego trzmiela zaatakowanego tak zwanymi kleszczami jałowymi. Podawałam tam stronę jednej pani,która zalecała delikatnym strumieniem wody zmywać te kleszcze. Według niej, kleszcze te nie lubią wody i się odczepiają .
Sprawdziłam tą metodę. Niestety ,pomimo b długiej terapii wodnej z nie zatapialnością owada, pomoc się nie udała. Trzmiel ,który już leży na ziemi i daje się podnieść, nie odlatuje to raczej już początki agonii. Te małe pasożyty rzeczywiście odczepiają się ale szybko uciekają pod skrzydła lub w miejsca gdzie ten strumień wody ich bezpośrednio nie dotyka. I jest ich tak dużo…
Niestety ,chemia stosowana na polach uprawnych ,powoduje,że jedne gatunki giną lub stają się słabsze a inne rozmnażają się w zastraszającym tempie. Dużo by o tym mówić ,choć temat bardzo interesujący.
Ostatnio czytałam „Nieznane więzi natury” Petera Wohllebena. Pewne fakty były dla mnie zaskakujące . Postaram się kiedyś rozwinąć parę jego rozdziałów. A najlepiej samemu zapoznać się z tą interesującą literaturą.
Dzisiaj 1 kwiecień ! Przysięgam,że wszystko co tutaj napisałam jest prawdą ! 

Ostatnio edytowany przez Luce (2023-04-01 20:43:22)

Zawsze marzyła mi się samowystarczalność Ale to chyba już nie w tym życiu    Nadal bardzo lubię oglądać i słuchać ludzi,którzy podjęli się tego w czasach totalnego niezdrowego konsumpcjonizmu.
Moja mała skrzynia warzywna bardzo mnie cieszy latem i ogród pełen ziół ale to tylko namiastka tej samowystarczalności. Zbieram zioła i w razie jakiegoś choróbska bardzo pomagają. Pomimo,ze to tylko drobne elementy w tej samowystarczalności to i tak dają dużo satysfakcji.
Dzisiaj mam dla Was dwa filmy o ludziach,którzy zostawili swoje kariery dla innego,zdrowszego sposobu życia. Film jest już w dwóch częściach a na trzecią trzeba jeszcze poczekać. Serdecznie zapraszam tych,którzy chcieliby tak żyć albo już zaczynają coś robić w tym kierunku i dla tych co są tylko ciekawi.

https://www.youtube.com/watch?v=X7C_jodqkng

https://www.youtube.com/watch?v=uxEJtLSBzbg

U mnie trochę się działo i czerwiec znowu okazał się pechowy. W tamtym roku w czerwcu ugryzł mnie kleszcz z borelką  i miałam cały miesiąc na antybiotyku.
A w tym roku w czerwcu Berta była i jest nadal na lekach nasercowych. Bidulka upadła mi kilka razy i nie wyglądało to dobrze,tym bardziej, że psinka moja ma epilepsje. Ja już o tym wspominałam. Epilepsja jest leciutka ale jest,prawdopodobnie osłabiła też serce. To czy będzie te leki brała do końca życia to się okaże. Nie pomogły od razu ale teraz jest znaczna poprawa i mogę powiedzieć ,że wróciła do swojego brykania po łąkach i kąpaniu się w rzece. Niedawno jechałyśmy do Holandii i po raz pierwszy jechała bez dyszenia i nie miała żadnych objawów nerwowości. Możliwe,że z tym sercem miała już problem wcześniej ale jak zwierzak może o tym powiedzieć ? A my przecież nie zawsze i nie na czas jesteśmy w stanie zauważyć,że coś jest nie tak.
Najważniejsze,że Berta jest już w pełni sił . Ale po tym wszystkim robię na spacerach dłuższe przystanki. Zresztą ona to bardzo  lubi bo wtedy jest czas na przytulanie i głaskanko. Zazwyczaj siadamy sobie na jakiejś górce i obserwujemy malownicze pejzaże.
Czy wiecie ,że psy to bardzo lubią ? Moja poprzednia psinka uwielbiała się zapatrywać ,hen w dal. Berta robi to identycznie.
Moje 16-sto letnie koty są w dobrej formie ale to już starsze towarzystwo. Dużo spią,praktycznie nigdzie nie łażą .Od lat ,interesuje ich tylko ogród i chata. Tylko co wieczór Koru wystaje przed domem jak to zazwyczaj robią wszystkie koty w mojej dzielnicy. Może i one tak rozmawiają telepatycznie?
Jedno jest dobre w tej ich starości ,że przestały polować. Od czasu do czasu złapią jakąś biedną mysz, którą ja później znajduję żywą i zdezorientowana w domu. Nastawiam żywą pułapkę i jeśli myszka głodna to łapie się prawie natychmiast albo nieco póżniej. Póżniej wypuszczam na wolność.
Moje huncwoty ptaszków już nie łapią. A  kosy,które od lat mają u nas gniazda zaczynają być nieco bezczelne. Pan kos upodobał sobie fruwanie po kocich głowach jak one śpią w fotelu na tarasie. Widziałam to na własne oczy! Chyba robi to tak często ,bo koty już znudzone nie zwracają na niego uwagi. 
Ale żeby nie było koniec jego popisów, to jeszcze uwielbia się kapać w wodzie w Berty misce! Z tyłu ogrodu postawiłam dużą podstawke z wodą. Ale ta Berty chyba jest lepsza.

Wczoraj Pani Kosowa bardzo blisko nas ,zaczęła straszliwie skrzeczeć . Z dwa metry od fotela na którym spały koty,zbliżył się mały kos, nielot jeszcze. Wstałam i chciałam go odgonić a ten podbiegł do mnie. Kosy latały już mi po głowie. Milka zeskoczyła z fotela,ja w krzyk ! Na szczęście Kosik zawrócił pod tuję . Koru już był przy tej tuji . Złapałam go i zaniosłam do domu. Milkę ganiałam po ogrodzie. Nie dała się złapać a ja nie chciałam być świadkiem mordowania młodej ptaszyny. Krzyczałam na nią i wreszcie sama wskoczyła oknem do domu. Siedziałam na tarasie już sama bo Berta też wolała wejść do domu,nie wiedząc dlaczego i na kogo krzyczę. A kosiątko ze swoją mamą poczuły się bezpiecznie i niedaleko mnie wynajdywały sobie coś do dziobania i zjadania. Tata Kos, siedział na żywopłocie na tarasie i obserwował czy aby koty w domu. Od czasu do czasu dł rodzince jakieś znaki ,skrzecząc po swojemu. Po chwili opanowałyby cały mój taras ,bo jak się okazało to ptaki mnie się w ogóle nie bały i chciały wejść na taras. Zaczęłam tego nielota trochę poganiać na tył ogrodu ,tam gdzie ich gniazdo w żywopłocie. Matka i ojciec darły się w niebogłosy ale pokazywały małemu ,którędy ma iść. Udało się i mały kos był tuż przy swoim gnieździe. Widziałam jak włazi w ten żywopłot i odetchnęłam z ulgą. Uciszyło się na ogrodzie. Wypuściłam moją zwierzynę na ogród.
Jeszcze jakieś dwa lata temu taki ptasi nielot nie miałby szans z moimi kotami. Wszystko rozegrałoby się w ułamku sekundy. A dzisiaj ptasiek podszedł prawie pod fotel z kotami a te patrzyły na niego i nawet ruszyć im się nie chciało. Podniosły się bo ja zrobiłam trochę rabanu.
Niech im starość łagodnie przebiega i bezstresowo. Z korzyścią dla pierzastych.

Dzisiaj o szczególnym baobabie pochodzącym ze Senegalu. Natrafiłam na to zdjecie i nie chciałam wierzyć ,że jest ono prawdziwe.



jak najbardziej prawdziwe !

"Baobab, palczara (Adansonia L.) – rodzaj, do którego należy dziewięć gatunków potężnych, długowiecznych drzew liściastych. Gatunkiem typowym jest baobab afrykański (A. digitata) L..
Typową dla przedstawicieli rodzaju cechą jest zgrubiały pień. Przy wysokości drzewa osiągającej 5–25 m wysokości (wyjątkowo do 30 m), pień osiąga od 7 do 11 m średnicy. Drzewa mogą osiągać sędziwy wiek, jednak drewno baobabu nie wykazuje cyklicznych słojów rocznych – wiek poszczególnych drzew jest trudny do określenia. Wszystkie gatunki występują na obszarach suchych i zrzucają liście w czasie pory suchej. Największe zróżnicowanie przedstawicieli rodzaju występuje na wyspie Madagaskar, gdzie spotyka się sześć gatunków baobabów. Poza tym rośliny te rosną w północno-wschodniej, centralnej i południowej Afryce oraz w północno-zachodniej Australii.

Baobaby magazynują wodę wewnątrz pękatego pnia (nawet 120 000 l) żeby przetrwać ostre susze właściwe regionom występowania baobabów.

Wiki"





Nie wiem czy to poniższe zdjecie to to samo drzewo,chyba nie ale też jest imponujący !



To drugie zdjęcie to też inny baobab. Albo sie mylę.

Ostatnio edytowany przez Luce (2023-07-31 20:39:13)

A teraz z całkiem innej beczki...z ogrodowej beczki 

Mam skrzynię warzywną a w niej 4 krzaki pomidorów, 3 krzaczki ogórasów bo to te z tych większych i z takimi kolcami,sałatkowe. Rośnie w tej skrzyni tez hokaido i cukinia,trochę sałaty ,pietruszka. W tamtym roku na takim obszarze miałam tez taką sama ilość pomidorów i rosły pięknie. Były gęstymi krzakami aż obrywałam je trochę z liści. Czerwone pomidory miałam już w czerwcu a temperatury były bardzo wysokie. Musiałam ciągle podlewać.
Przyznaję ,że w tym roku lato jest inne. U mnie było jak co roku bardzo sucho,momentami bardzo gorąco. Od dwóch tygodni jak nie więcej pochłodniało i od niedawna regularnie pada. Od niedawna tyn od kilku dni.
Pomidorki zaczęły mi dojrzewać naraz ,prawie wszystkie. Ale niestety liście masowo zółkną. Jeden krzak dzisiaj całkowicie wyrzuciłam. Sprawdzałam czy aby nie podgryziony ale nie. Nawoziłam dwa razy ,rozcieńczoną gnojówką z pokrzyw. Ogórasy maja się dość dobrze i cukinia też ,hokaido na drzewo mi włazi. Wszystko z jednej skrzyni jak w poprzednim roku. Nadmienię ,że ziemia była wymieniona.
Dzisiaj natrafiłam na ciekawy wykład na temat tegorocznych kłopotów z pomidorami. Bo jak się okazuje nie tylko ja ten problem mam. Autorka w jakimś komentarzu dodała ,że jest to próba zrozumienia tego co sie dzieje ale natura i tak rządzi się swoimi prawami.
Rzekomo do dojrzewania sa potrzebne niższe temperatury ale w tamtym roku miałam codziennie powyżej 30 stp i nie nadążałam z jedzeniem przepysznych pomidorków. Tak też obserwowałam na południu Włoch . Link o dojrzewaniu pomidorów daję na dole i ciekawa jestem co o tym myślicie.

https://www.youtube.com/watch?v=QnAFRez7pog