W pierwszych latach mojego pobytu w Niemczech,nikt oficjalnie "nie wychylał się" z rozprawami na temat ludobójstwa...oficjalnie nikt o niczym nie wiedział

Teraz,jakby szaleju się napili i wałkują temat na każdym kroku...pojedyńcze ofiary jeszcze żyją;dlaczego 30 lat temu nie "świętowali" wyzwolenia Oświęcimia?...malutka wzmianka w gazecie wystarczyła.

Każdy Niemiec był w Wehrmacht*cie,nikt nie identyfikował się z wojennymi zbrodniami SS...
I moje nieuctwo jest temu winne...wtedy nie wiedziałam,że na froncie SS, było Wehrmacht*owi podporządkowane...a może i lepiej,że nie wiedziałam,bo kto wie,co by mi do głowy "szczeliło"?

I tak staram się mentalnie ten temat omijać...ale media nie dadzą...ile Oświęcimia,jest w nas?
Mama moja,przeżywszy wojnę,nigdy nie wyrzucała jedzenia,cerowała skarpety,robiła zapasy,oszczędzała pieniądze,by mieć na "czarną godzinę"...
Ja sama chyba też mam ten syndrom;wprawdzie skarpet nie ceruję,ale jedzenia nigdy nie wyrzucam i zaplecze finansowe,są dla mnie bardzo ważne.

Jak Wy pamiętacie swoich Rodziców/Dziadków?