Nemo napisał:

Dziś zaufaj, znaczy wsadź palec w goowno.

a nóż widelec będą z tego nietuzinkowe perfumy

Józef Ignacy Kraszewski



Dziad i baba



Był sobie dziad i baba,

Bardzo starzy oboje,

Ona kaszląca, słaba,

On skurczony we dwoje.


Mieli chatkę maleńką,

Taką starą jak oni,

Jedno miała okienko

I jeden był wchód do niéj.

Żyli bardzo szczęśliwie


I spokojnie jak w niebie,

Czemu ja się nie dziwię,

Bo przywykli do siebie.

Tylko smutno im było,

Że umierać musieli,


Że się kiedyś mogiłą

Długie życie rozdzieli.


I modlili się szczerze,

Aby Bożym rozkazem,

Kiedy śmierć ich zabierze.


Brała oboje razem. —

„Razem! to być nie może,

Ktoś choć chwilą wprzód skona” —

„Byle nie ty nieboże”.

„Byle tylko nie ona”.


„Wprzód umrę, woła baba,

Jestem starsza od ciebie,

Co chwila bardziej słaba,

Zapłaczesz na pogrzebie”.

„Ja wprzódy, moja miła,


Ja kaszlę bez ustanku

I zimna mnie mogiła

Przykryje lada ranku”. —

„Mnie wprzódy”. „Mnie, kochanie”.

„Mnie mówię”. „Dość już tego,


Dla ciebie płacz zostanie”.

„A tobie nie? dlaczego?”

I tak daléj i daléj,

Jak zaczęli się kłócić,

Tak się z miejsca porwali,


Chatkę chcieli porzucić. —


Aż do drzwi — puk powoli.

„Kto tam?”



„Otwórzcie proszę,


Posłuszna waszéj woli,

Śmierć jestem: skon przynoszę”.



„Idź babo drzwi otworzyć!”

„Ot to: Idź sam, ja słaba,


Ja pójdę się położyć”,

Odpowiedziała baba. —

„Fi! śmierć na słocie stoi,

I czeka tam nieboga”,

„Idź otwórz z łaski swojéj” —


„Ty otwórz moja droga”



Baba za piecem zcicha

Kryjówki sobie szuka,

Dziad pod ławę się wpycha,


A śmierć stoi i puka.

I byłaby lat dwieście

Pode drzwiami tam stała;

Lecz znudzona nareszcie,

Kominem wleźć musiała.

Ze złości

Kochałbym cię (psiakrew, cholera!),
gdyby nie ta niepewność,
gdyby nie to, że serce zżera
złość, tęsknota i rzewność.
Byłbym wierny jak ten pies Burek,
chętnie sypiałbym na słomiance,
ale ty masz taką naturę,
że nie życzę żadnej kochance.

Kochałbym cię (sto tysięcy diabłów),
kochałbym (niech nagła krew zaleje!),
ale na mnie coś takiego spadło,
że już nie wiem, co się ze mną dzieje:

z fotografią, jak kto głupi, się witam,
z fotografią (psiakrew!) się liczę,
pójdę spać i nie zasnę przed świtem,
póki z grzechów się jej nie wyliczę,

a te grzechy (psiakrew!) malutkie,
więc (cholera) złości się grzesznik:
że na przykład, wczoraj piłem wódkę
lub że pani Iks - niekoniecznie.
Cóż mi z tego (psiakrew!), żem wierny,
taki, co to "ślady po stopach"?...
Moja miła, minął październik,
moja miła (psiakrew!), mija listopad.

Moja miła, całe życie mija...
Miła! Miła! - powtarzam ze szlochem...
To mi życie daje, to zabija,
że ja ciągle (psiakrew!) ciebie kocham.

Władysław Broniewski

Chciałbym zachłannie......




Chciałbym
wyzwolić się Pani
spod Twojego uroku.
Namalować wyobraźnią sny
o wolności.
Już zawsze samotnie
kłaść się
o zmroku.
Pragnę zapomnieć
jakie jest imię
Miłości.

Chciałbym zachłannie
uciec z rozkosznej niewoli.
Mieć wolne od marzeń,
gdy naszą oazę zostawię.
Zapomnieć
na zawsze
jak zazdrość boli.
Niestety,
Miła Pani,
ja…

nie potrafię!




Oscar Wizard

Tajemny akord kiedyś brzmiał
Pan cieszył się, gdy Dawid grał
Ale muzyki dziś tak nikt nie czuje
Kwarta i kwinta, tak to szło
Raz wyżej w dur, raz niżej w moll
Nieszczęsny król ułożył Alleluja

Alleluja, Alleluja
Alleluja, Alleluja....

Na wiarę nic nie chciałeś brać
Lecz sprawił to księżyca blask
Że piękność jej na zawsze Cię podbiła
Kuchenne krzesło tronem twym
Ostrzygła Cię, już nie masz sił
I z gardła ci wydarła Alleluja

Alleluja, Alleluja
Alleluja, Alleluja.....
Dlaczego mi zarzucasz wciąż
Że nadaremno wzywam Go
Ja przecież nawet nie znam Go z imienia
Jest w każdym słowie światła błysk
Nieważne, czy usłyszy dziś
Najświętsze, czy nieczyste Alleluja

Alleluja, Alleluja
Alleluja, Alleluja...

Tak się starałem, ale cóż
Dotykam tylko, zamiast czuć
Lecz mówię prawdę, nie chcę was oszukać
I chociaż wszystko poszło źle
Przed Panem Pieśni stawię się
Na ustach mając tylko Alleluja

Alleluja, Alleluja
Alleluja, Alleluja...
Alleluja, Alleluja
Alleluja, Alleluja..........

Autor tekstu:    Leonard Cohen, tłum. Maciej Zembaty
Kompozytor:    Leonard Cohen
Rok powstania:    1984
Wykonanie oryginalne:    Leonard Cohen
Płyty:    Alleluja
Ciekawostki:    Po raz pierwszy utwór wydany został w 1984 roku, w albumie "Various Positions". "Alleluja" zawiera kilka biblijnych odwołań, takich jak historia Samsona i Dalili z Księgi Sędziów, jak i cudzołożnego króla Dawida i Batszeby.

Nemo napisał:

Chciałbym zachłannie......




Chciałbym
wyzwolić się Pani
spod Twojego uroku.
Namalować wyobraźnią sny
o wolności.
Już zawsze samotnie
kłaść się
o zmroku.
Pragnę zapomnieć
jakie jest imię
Miłości.

Chciałbym zachłannie
uciec z rozkosznej niewoli.
Mieć wolne od marzeń,
gdy naszą oazę zostawię.
Zapomnieć
na zawsze
jak zazdrość boli.
Niestety,
Miła Pani,
ja…

nie potrafię!




Oscar Wizard

Miłość łaskawa jest, gdyż wszystko wybacza
Miłość nie zazdrości, ponieważ jest jedna
Miłość nie szuka poklasku, bowiem nie jest na pokaz
Miłość nie unosi się pychą, jako że jej cechą jest skromność
Miłość nie dopuszcza się bezwstydu, albowiem ceni sobie czystość
Miłość nie unosi się gniewem,to znaczy szuka sprawiedliwych rozwiązań
Miłość nie pamięta złego, przecież najważniejsza jest dla niej teraźniejszość
Miłość nie szuka swego, wszakże już to znalazła
Miłość wszystko znosi,tak więc jest jak skała
Miłość wszystkiemu wierzy, toteż często czegoś żałuje
Miłość wszystko przetrzyma, zatem jest niezłamana
Miłość we wszystkim pokłada nadzieję, jako iż ona umiera ostatnia
Miłość współweseli się z prawdą,w takim razie jest jej godna
Miłość nie cieszy się z niesprawiedliwości,wobec tego jest szczera
Miłość nigdy nie ustaje, czyli jest wiecznym szczęściem

Kiedy spacerujesz w czasie burzy podnoś swą głowę wysoko
I nie obawiaj się ciemności
Bo gdy burza się kończy, niebo jest złote
A skowronki śpiewają słodką, srebrną piosenkę
Spaceruj w czasie wiatru
Spaceruj w czasie deszczu
A twoje marzenia będą zmieniały swój wymiar
Spaceruj, spaceruj z nadzieją w sercu
A nigdy nie będziesz spacerować samotnie
A nigdy, przenigdy, nie będziesz spacerować samotnie

Oscar Hammerstein

Toksyczna praca

Dużo jest ludzi o aspiracjach wygórowanych,
z siebie niezadowolonych.
Poza sukcesem nic nie jest ważne.
Wszystko pracy jest podporządkowane.
Żyją w przekonaniu nieomylności.
Pozbawieni są wrażliwości.
Tracą kontakt z rodziną i otoczeniem.
Grozi to organizmu wyniszczeniem,
zawodowym wypaleniem.
Prowadzi do zatrucia życia rodzinnego.
Sukces jest ważny w ramach
myślenia rozsądnego.
Trzeba problem zauważyć.
Zachować równowagę
między rozumem a sercem.
Poza zaspokajaniem własnych ambicji
widzieć potrzeby bliskich i swoje.
Nie zatracić człowieczeństwa
nie stać się robotem.


z netu

pewnikiem jakiś "robot" miał wenę twórczą






 

Starość nie radość ,a młodość nie wieczność

Termos




Trudno tak to powiedzieć
Po prostu, bez drżenia w głosie,
Że miłość w sercu gorącą
Schowałem, jakby w termosie.

Gdy wrócisz — (świat jest okrągły,
Obiegnij go jak najchyżej,
Im dalej będziesz ode mnie,
Tym bliżej będziesz, tym bliżej!).

Gdy wrócisz — (nie możesz nie wrócić,
Co noc o tym myślę bezsennie,
Że jutro znów będę czekał
Na ciebie. Tak jak codziennie).

Gdy wrócisz — może zziębnięta,
Gdy wrócisz — może zmęczona,
Włosy twe będę całował,
Oczy i twarz, i ramiona.


Nie dam ci dojść do głosu,
Róż na twych ustach rozmażę,
Miłością ci usta poparzę,
Jak wrzącą herbatą z termosu.





Marian Hemar

*Tęsknota*

Przyszła młoda wiosna
I przystroiła drzewa świeżą zielenią
I uczy ptaki nowych piosenek,
A kwiaty kwitną coraz piękniej.

Jednak, cóż mi po rozkoszach wiosny,
Tutaj, w tym dalekim, obcym kraju?
Tęsknię za ojczystym słońcem,
Tęsknię za plażami nad Izarą.

Tęsknię za ciemnymi drzewami,
Tęsknię za zielonymi rzekami,
Które cicho w mych wieczornych marzeniach
Szemrzą swoje pozegnalne pozdrowienia.

(kwiecień, 1854)
Sissi

Tęsknota

Obłoki, co z ziemi wstają
I płyną w słońca blask złoty,
Ach, one mi się być zdają
Skrzydłami mojej tęsknoty.

Te białe skrzydła powiewne
Często nad ziemią obwisną,
Łzy po nich spływają rzewne,
Czasem i tęczą zabłysną.

Gwiazdy, co krążą w przestrzeniach
Po drogach nieskończoności,
Są one dla mnie w marzeniach
Oczami mojej miłości.

Patrzą się w ciemne odmęty
Te wielkie ruchome słońca...
I ja miłością przejęty,
Patrzę i tęsknię bez końca



A.Asnyk

Ludzie są jak wiatr.
Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje,
drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane,
jak jakies drzewa po huraganie.
A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata...

- Krystyna Siesicka

W reumatyzm i prawdziwą miłość wierzy się dopiero wtedy, gdy jest się przez nie nawiedzonym.




Marie von Ebner-Eschenbach

reumatyzm,miłość i football

jestem od paru dni strasznie nawiedzona,dostalam adehade


takie to sa inne igraszki i to na czasie


Czadoman  Polska wygra mecz

nie tylko spiewa ruda jest moja