Polecam obejrzeć z dziećmi/wnukami:...Bo wolność krzyżami się mierzy

Cz.3

Cz.5

Gen.Anders zmarł w 25 rocznicę bitwy pod Monte Cassino...chciał być pochowany wśród nich-poległych żołnierzy II Korpusu...świat żegnał Go z honorami...tylko z Warszawy nie było kwiatów...

znam te histore o Wojtku...niezwykły żolnierz...
wtedy i ludzie bywali niezwykli...
a dzis... jakby "robieni" z gorszych materialow..

Tu wklejam....

https://ciekawostkihistoryczne.pl/2014/ … xF5S5LvCJc

(…) W 1979 r w 35-rocznicę bitwy na polski cmentarz przybył Papież Jan Paweł II i osobiście odprawił mszę świętą wobec ponad 6 tys. Polaków przybyłych z całego świata i 30 tys. Włochów. Zebranych przywitał premier rządu włoskiego Giulio Andreotti. Był polskim Mojżeszem, który wyprowadził na bliskowschodnie pustynie (wbrew decyzjom Rządu Londyńskiego) z domu sowieckiej niewoli wymęczonych łagrami, wynędzniałych i obdartych niedobitków, żołnierzy, dzieci, sieroty, kobiety i starców.

Ratował życie, był wybawcą ponad 115 tys. Polaków z sowieckiej niewoli i zwycięskim wodzem na przegranej wojnie. Nie było Polaka, którego rządzący krajem komuniści nienawidzili bardziej, był przecież symbolem męstwa, nieufności wobec Rosjan, niezależności i zwycięstwa, rycerskiej godności i wierności ideałom, liderem i legendą, z którą komuniści nie mogli sobie dać rady. Ta wizja Andersa na białym koniu. Był biało-czerwoną płachtą na czerwonego byka.

Był szanowany i kochany i jak każdy wielki wódz w historii, Anders, ostatni hetman Rzeczypospolitej, najpierw wygrał bitwę o serca żołnierskie, aby mógł wygrać bitwę o Mt. Cassino. Gdy więziony na Łubiance, gen. Anders wyprowadził z równowagi śledczego NKWD, Rosjanin mu szyderczo przepowiedział: „Wy nie myślcie, że wam kiedyś pomnik postawią w Warszawie!” (…)